Bensiz Ne Yapardınız?

(Dün gece bu yazıyı yazıp yayınlamıştım ama sonra, bu kadar şımarıklık olmaz deyip sabah kaldırdım.Ama çok ısrar ettiler.Buyrun okuyun)

İyi ki doğmuşum.Evet bugün doğdum.Böylece annem ilk ve tek kız evlat,sahibi olma mutluluğu yaşadı.Her ne kadar büyüdükçe,anneme, yok yok bu çok asi bir evlat dedirtsem de,babama, işte benim kızım,ya da bu kız aynı benim gibi deme mutluluğunu yaşattım.Ben doğmasaydım canım abimin,hep düşünüp uğraşmak zorunda olduğu,tek bir kız kardeşi,canım kardeşimin sevgili ve biricik ablası olmayacaktı.Aynı zamanda ben olmasam,ailenin gelinleri benim gibi süper bir görümceye,dört tane birbirinden güzel (maaşallah)yeğenim,onlarla beraber coşup,zıplayan,benim gibi bir halaya sahip olamayacaktı.
Eğer ben doğmasaydım ilkokul,ortaokul,lise ve üniversitede beni seven arkadaşlarım, öğretmenlerim bensiz nasıl vakit geçirecek,etraflarında fır döndü gibi dolaşan,böyle bir enerjiden mahrum kalacaktı.

Ya babanga ne yapardı bensiz?Ben olmadan hayattan nasıl keyif alır,anlık değişen ruh halimle,bazen mutluluğa,bazen azaba dönüştürdüğüm saatlerini nasıl doldururdu.Bensiz nasıl bunca yıl mutlu mesut yaşardı.Maceralarını kiminle paylaşır,kiminle yol arkadaşlığı yapardı?Ya da en önemlisi ben olmasam,Ankaralım ve bebem nasıl olurdu.Anneden çok,onlara yakın bir arkadaş kim olurdu.Bazen fırtına gibi essem de,kim onların başını bitmeyen bir şefkatle okşar sevgi ve şükürle saçlarını öperdi.Ankaralımın arkadaşları,kime abla derdi.Bebemin arkadaşlarına kim,teyzelik yapardı.Komşularım,kiminle kahve içme keyfini yaşardı.

Kim gecenin bir vakti,evin altını üstüne getirir,olmayacak vakitlerde,deli gibi mutfağa dalıp aklına eseni yapmak için buzdolabını boşaltırdı.

Ben doğmamış olsaydım,sokağımızın köşesinde, duran çiçekçiye kim babangayı gösterip,bu bey burdan her geçtiğinde,ona zorla çiçek sat deyip,hem çiçekçiye para kazandırıp,hem kendine zorla da olsa çiçek aldırırdı.Ben olmasaydım,herkesi bilmem ama,benim evin erkekleri kime takılıp,yeri geldiğinde kiminle dalga geçip,yeri geldiğinde kime sarılıp öperlerdi.

Kimin paleti bu kadar renkli,kimin içinde bu kadar çeşitte müzik aynı anda çalıyor.Kim,gülerken ağlayıp,ağlarken gülebilir.Kim şu kısacık hayatta yaptığı tercihler doğrultusunda,her durumun karşısında dimdik durabilir?Tabii ki BEN.

Şaka bir yana hayat hızla geçiyor ve büyük bir bölümü geride kaldı,hatıra oldu.Ama olsun.Hayatta çok şey öğrendim,güzel zamanlar kadar,zor günler de yaşadım.Hepsinden kendime ders çıkardım,her şartta hayattan keyif ve mutluluk almaya çalıştım.Çoğu korkumu yendim.Hala korkularım var ama,artık korkularımdan korkmamayı öğrendim ve herşeyden önemlisi beklentilerimi ve umutlarımı hiç yitirmedim.Her düştüğümde yeniden kalktım.Hem de daha kuvvetli kalktım.Şimdi Allahın izni ile daha güzel günler yaşama zamanı.

Çünkü beklenti ve umutlarım bu yönde ve kulağıma fısıldanan güzel şeyler var ve içimde çok güzel bir melodi çalıyor

Diyor ki:Aşk gibi,sevda gibi huysuz ve tatlı kadın :)

Yüzünüzden gülümseme,hayatınızdan umutlarınız eksik olmasın.........