Kendimce Yemek 2 Yaşını Bitirdi

Evlenmeden önce hemen hiç mutfağa girmişliğim yoktu.Hatta evlendikten sonra bile mutfak çok da sevdiğim bir mekan olmadı açıkçası.Yemek yemeyi çok sevmeme rağmen yapmayı hep başkalarına bırakmıştım.Gel zaman git zaman internette değişik bir tarif ararken yemek bloglarını keşfettim.Ama keşfettiğim aslında yemek tarifleri değildi.Blogları gezip okurken oradaki sıcaklığı,dostluğu ve samimiyeti hissettim.Sanki büyülü bir dünyanın içine girmiştim.Uzun süre sessizce okudum,izledim,takip ettim.

Sonra birden bire niçin benim de bir blogum olmasın düşüncesi kafamın içinde dolanmaya başladı.Hem çok istiyor hem de korkuyordum açıkçası.İnternet dünyası tehlikeli ne lüzum var söylemleri,bu kadar işinin arasında bir de onunla mı uğraşacaksın sözleri arasında yine inatçı oğlak devreye girdi ve kendime bir blog açacam deyip noktayı koydum.

Şimdi bakıyorum da tam 2 sene bitmiş.Geride kalan bu 2 sene içinde o kadar güzel arkadaşlıklar edindim,o kadar güzel şeyler yaşadım ki.Mutfakta aslında bir sürü şey yapabildiğimi ve bundan keyif aldığımı gördüm.Bu benim hayatımın bir parçası oldu.Evdekilerin midesi doyarken,benim ruhum doydu.Sadece blogda maille konuştuğum arkadaşlarım gerçek hayatta telefonlaştığım görüştüğüm arkadaşlarım haline geldi.Hepsi çok ama çok değerli benim için.

Seni çok seviyorum sevgili blogum senin sayende çok güzel zamanlar geçirdim ve geçirmek için hevesliyim.Çok ama çok uzun yıllar seninle büyümek ve keyifli dostluklar paylaşmak istiyorum.

Gönlünüzden sevgi ve iyilik eksik olmasın mutlu ve bereketli haftalar.................